There is an old saying "what goes around comes around"

در نور کم غروب ، زن سالخورده ای را دید که در کنار جاده درمانده، منتظر بود.در آن نور کم متوجه شد که او نیاز به کمک دارد. جلوی مرسدس بنز زن ایستاد و از اتومبیلش پیاده شد.

He almost didn't see the old lady, stranded on the side of the road, but even in the dim light of day, he could see she needed help. So he pulled up in front of her Mercedes and got out.

He almost didn't see the old lady, stranded on the side of the road, but even in the dim light of day, he could see she needed help. So he pulled up in front of her Mercedes and got out.

 در این یک ساعت گذشته هیچ کس نایستاده بود تا کمکش کند. زن به خود گفت مبادا این مرد بخواهد به من صدمه ای بزند؟ ظاهرش که بی خطر نبود،فقیر و گرسنه هم به نظر می رسید. مرد ،زن را که در بیرون از ماشینش در سرما ایستاده بود دید و متوجه آثار ترس در او شد.

No one had stopped to help of the last hour or so. Was he going to hurt her? He didn't look safe; he looked poor and hungry. He could see that she was frightened standing out there in the cold.

گفت:‹‹ خانم من آمده ام به شما کمک کنم ، بهتر است شما بروید داخل اتومبیل که گرم تر است.ضمنا اسم من برایان آندرسون است.›› فقط لاستیک اتومبیلش پنچر شده بود ، اما همین هم برای یک زن سالخورده مصیبت محسوب می شد. برایان در مدت کوتاهی لاستیک را عوض کرد.زن گفت که اهل سنتلوئیس است و عبوری از آنجا می گذشته است.

He said," I'm here to help you, madam. Why don't you wait in the car where it's warm? By the way, my name is Bryan Anderson." Well, all she had was a flat tire, but for an old lady, that was bad enough. Bryan crawled under the car, and soon he was able to change the tire. She told him that she was from St. Louise and was only just passing through.

تشکر زبانی برای کمک آن مرد کافی نبود. از او پرسید که چه مبلغ بپردازد.هر مبلغی می گفت ، می پرداخت. چون اگر او کمکش نمی کرد،هراتفاقی ممکن بود بیفتد.

She couldn't thank him enough for coming to her aid the lady asked how much she owed him. Any amount would have been alright with her. She already imagined all the awful things that could have happened, if he had not stopped.

برایان معمولاً برای دستمزدش تامل نمی کرد، اما این بار برای مزد نکرده بود.برای کمک به یک نیازمند کرده بود. و البته در گذشته، افراد زیادی هم به او کمک کرده بودند.او به خانم گفت که اگ واقعاً می خواهد مزد او را بدهد، دفعه بعد که نیازمندی را دید، به او کمک کند و افزود: و آن وقت از من هم یادی کنید. خانم سوار اتومبیلش شد و رفت.

Bryan never thought twice about being paid. This was not a job to him. This was helping someone in need, and God know there were plenty who had given him a hand in the past. Ho told her that if she really wanted to pay him back, the next time she saw someone who needed help, she could give that person the assistance they needed, and Bryan added, "And think of me." She started her car and drove off.

چند کیلومتر جلوتر، خانم ، کافه ای دید. به آن کافه رفت تا چیزی بخورد.پیشخدمت(زن) پیش آمد و حوله تمیزی آورد تا موهایش را خشک کند.پیشخدمت لبخند شیرینی داشت.لبخندی که صبح تا شب سرپا بودن هم، نتوانسته بود محوش کند.

A few miles down the round the lady saw a small café. She went in to grab a bite to eat. The waitress came over and brought a clean towel to wipe her wet hair. She had a sweet smile, one that even being on her feet for the whole day couldn't erase.

آن خانم دید که پیشخدمت باید هشت ماهه حامله باشد، با این حال نگذاشته بود. فشار و درد، تغییری در رفتارش بدهد. آن گاه به یاد برایان افتاد.وقتی آن خانم غذایش را تمام کرد، صورتحساب را با یک اسکناس صد دلاری پرداخت. پیشخدمترفت تا بقیه پول را بیاورد.وقتی برگشت، آن خانم رفته بود.

The lady noticed the waitress was nearly eight months pregnant, but she never let the strain and aches change her attitude. Then she remembered Bryan.After the lady finished her meal, she paid with a hundred dollar bill. The waitress quickly went to get change for her hundred dollar bill but the old lady had slipped right out the door. She was gone by the time the waitress came back.

پیشخدمت نفهمید آن خانم کجا رفت. بعد متوجه شد چیزی روی دستمال سفره نوشته شده است. با خواندن آن اشک به چشمش آمد: " چیزی لازم نیست به من برگردانی. من هم در چنین وضعی قرار داشته ام. شخصی به من کمک کرد، همان طور که من به تو کمک کردم. اگر واقعاً می خواهی دین خود را ادا کنی، این کار را بکن: نگذار این زنجیره عشق همین جا به تو ختم شود".

The waitress wondered where the lady could be. Then she noticed something written on the napkin. There were tears in her eyes when she read what the lady wrote: "You don't owe me anything. I have been there too. Somebody once helped me out, the way I'm helping you. If you really want to pay me back, here is what you do: Do not let this chain of love end with you."

زیر دستمال چهارصد دلار دیگر هم بود. آن شب او به آن پول و نوشته فکر می کرد. آن خانم از کجا فهمید که او و شوهرش به آن پول نیاز داشتند. بچه ماه آینده به دنیا می آمد و آن وقت وضع بدتر هم می شد. شوهرش هم خیلی نگران بود. همان طور که کنارش شوهرش دراز کشیده بود به نرمی او را بوسید و آهسته در گوشش گفت:‹‹ نگران نباش، همه چیز درست می شود،برایان آندرسون.››   مآ ر رفت

Under the napkin were four more $ 100 bills. That night she was thinking about the money and what the lady had written. How could the lady have known how much she and her husband needed it? With the baby due next month, it was going to be hard. She knew how worried her husband was, and as he lay sleeping next to her, she gave him a soft kiss and whispered soft and low, "Everything's going to be all right. I love you,Bryane Anderson." 

پایان

The End

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: